Modular, glitch, electronic, experimental.

This album is a download only.

Part 1 of this series =
banabila.bandcamp.com/album/feedback-modular-radiowaves
Part 3 of this series =
banabila.bandcamp.com/album/feedback-modular-radiowaves-iii

Reviews & quotes:

KINDAMUZIK:
Drie namen voor een beestje waarin drie gezichten te horen zijn; feedback - check!, modulaire synthesizer - check!, radiogolven - check! Heb je nog helemaal niks aan als je geen idee hebt wat het is, wat je ermee moet en hoe je er een beluisterbaar album of twee van moet maken. Enter: Michel Banabila; jarenlange ervaring in de achterzak, experiment hoog in het vaandel en dan vooral: nieuwsgierigheid naar waar de apparatuur hem voor verrassingen plaatst. Op deze twee albums jakkert Banabila dartel over knopjes; hij lijkt druk in de weer met podmeters en patchkabels. Een antenne plukt fragmenten statische ruis en stukjes uitzending uit de ether. Her en der knarst iets. Een pruttelende golftoon komt op; feedback dreigt nadrukkelijk platwalsend een mengpaneel zonder inputs over te nemen. Gaat daar nu de deurbel? Of is het toch een op hol geslagen brokje elektronica ergens in de keten? Banabila weet verdraaid goed wat hij kan doen, maar laat ook los. Hij weet speels vrijheid te behouden en daardoor ademen de platen een letterlijk experimenteel musique concrète-achtig aura. Verknipt en elektroakoestisch, maar ook vloeiend en verhalend; geïmproviseerd, maar ook met een hand aan de trapleuning van de rode draad. Naar beneden stuiken is er dan ook niet bij. Machinerie komt tot leven en blijkt ook gewoon een speelgoeddoos. De spullen moeten bijeen gebracht worden als op een assemblageband; tegelijk ben je wel eens wat kwijt, verkeerd neergelegd, file kwijt of corrupt, bandje terugspoelen. Drievlakselektronica kan een steriele bedoening worden waarin kille processen zich achter glimmende frontjes afspelen, met daartussen een bult spaghetti aan kabels. Ongetwijfeld zal het in Banabila's studio zo'n zooitje geweest zijn aan apparaten. Zijn absolute meerwaarde bestaat eruit dat hij de machines tot een warmbloedigheid wekt; modulaire processen en golven uit de lucht in interfererende botsingen brengt, luistert en die feedback weer kunstig inzet. En dan kom je ergens in de hoek van 8 bit-achtige gekte, Asmus Tietchens, Felix Kubin en ook de grootmeesters van de GRM, zoals Guy Reibel, uit. Nederconcreet; een nieuw genre ? (Sven Schlijper)